القا و بهینه سازی شرایط رشد ریشه‏های موئین گیاه سنبل الطیب (L. (Valeriana officinalisحاصل از تلقیح آگروباکتریوم رایزوژنز (Agrobacterium rhizogenes)

هدف: در این تحقیق به‏منظور بهینه‏سازی شرایط رشد ریشه‏های موئین، ریزنمونه‏های حاصل از برگ‏، ریشه و هیپوکوتیل با با‏کتری آگروباکتریوم رایزوژنز تلقیح و سپس اثر چهار محیط کشت پایه موراشیک و اسکوگ مایع با ترکیبات و دمای متفاوت بر رشد ریشه‏های موئین به‏دست آمده مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‏ها: به‏منظور القای ریشه‏های موئین از دو سویه A13 و 9534 باکتری آگروباکتریوم به دو روش اسپری و دیسک برگی استفاده شد. برای تایید تراریخت بودن ریشه‏ها و عدم آلودگی، واکنش PCR برای تکثیر اختصاصی  ژن rol-B و virD انجام شد. ریشه‏های موئین به‏دست آمده در محیط‏های کشت پایه موراشیک و اسکوگ تحت تیمار‏های مختلف در قالب طرح بلوک‏های کامل تصادفی در سه تکرار کشت شده و وزن خشک ریشه‏ها بعد از گذشت دو ماه اندازه گیری شد.  نتایج: بعد از 8 روز ریشه‏های موئین در ریزنمونه‏های ریشه، هیپوکوتیل و برگ گیاهچه‏ها مشاهده شد. بیشترین درصد تراریختی ریزنمونه‏ها مربوط به برگ بود. نتا‏یج به‏دست آمده نشان داد که بیشترین میزان  وزن خشک  ریشه‏های موئین (19/0 گرم) مربوط به محیط کشت پایه موراشیک و اسکوگ مایع با 3 درصد ساکارز در دمای 35 درجه سانتی‏گراد و کمترین رشد (05/0 گرم) مربوط به محیط کشت MS پایه غنی شده با 2/0 گرم بر لیتر هورمون اکسین  بود. نتیجه گیری: به‏طور کلی نتایج نشان داد که نوع ترکیبات محیط کشت و دما نقش مهمی در افزایش زیست توده کلی ریشه موئین دارند.